ارزش هستی انسان به شخصیت او بستگی دارد، و شخصیت انسان آنگاه می تواند بروز کند و به ثمر برسد که رابطه خود را با خدا دریابد؛ هنگامی که رابطه خود را با خدا دریافت، خواهد دید که بدون عشق و پرستش خدا، هستی و نیستی اش یکسان، بلکه «عدمش بِه ز وجود» است.

علامه جعفری تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، جلد 1، ص 17