جان؛ چو مرغی است که پری به مشرق دارد و پری به مغرب....
پای به خاک و سر بدان جا که نشان نتوان کرد.
ابوالحسن خرقانی
+ نوشته شده در پنجشنبه ۱۳۹۷/۰۵/۱۱ ساعت 11:20 توسط s..fallah
|
زان مایه که طبعها سرشتند ما را ورقی دگر نوشتند تا در نگریم و راز جوئیم سررشته کار باز جوئیم بینیم زمین و آسمان را جوئیم یکایک این و آن را دیباچه ما که در نورد است نز بهر هوی و خواب و خورد است کار من و تو بدین درازی کوتاه کنم که نیست بازی!